Exploring the Role of Exchange Rate in Inflation Targeting: Evidence from Thailand
เมื่อวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2565 สถาบันวิจัยเศรษฐกิจป๋วย อึ๊งภากรณ์ ได้รับเกียรติจาก ผศ. ดร.พงศ์ศักดิ์ เหลืองอร่าม และ ผศ. ดร.นิพิฐ วงศ์ปัญญา จากคณะเศรษฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มาบรรยายในงาน PIER Economic Seminar ออนไลน์ ในหัวข้อ “Exploring the Role of Exchange Rate in Inflation Targeting: Evidence from Thailand”
ผศ. ดร.พงศ์ศักดิ์ ได้เล่าว่าธนาคารแห่งประเทศไทยดำเนินนโยบายการเงินภายใต้กรอบเป้าหมายเงินเฟ้อมากว่า 20 ปีแล้ว ซึ่งมีการถกเถียงกันว่าการปรับอัตราดอกเบี้ยนโยบายควรคำนึงถึงความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยนด้วยหรือไม่ อย่างไร งานวิจัยนี้จึงมุ่งศึกษาบทบาทของอัตราแลกเปลี่ยนต่อการดำเนินนโยบายการเงินในบริบทประเทศไทย โดยได้พัฒนาแบบจำลอง dynamic stochastic general equilibrium (DSGE) แบบ small open economy ซึ่งสามารถสะท้อนโครงสร้างเศรษฐกิจไทยได้เป็นอย่างดี
ผศ. ดร.นิพิฐ ได้เล่าถึงการประมาณค่าพารามิเตอร์ในแบบจำลองด้วยวิธี bayesian estimation โดยใช้ข้อมูลรายไตรมาสของไทยตั้งแต่ปี 2000–2019 และศึกษาแบบจำลองใน 2 กรณี คือแบบที่ธนาคารกลางไม่ได้ตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวของอัตราแลกเปลี่ยนในการกำหนดอัตราดอกเบี้ยนโยบาย (inflation targeting policy; OIT) และแบบที่มีการตอบสนองต่ออัตราแลกเปลี่ยนด้วย (exchange rate augmented inflation targeting policy; EIT) การศึกษาพบว่าแบบจำลอง EIT สามารถอธิบายข้อมูลจริงของไทยได้ดีกว่า ซึ่งสะท้อนว่าคณะกรรมการนโยบายการเงิน (กนง.) มีการคำนึงถึงการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนในการกำหนดอัตราดอกเบี้ยนโยบายในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา ผลของแบบจำลองยังชี้ว่าการตัดสินนโยบายการเงินแบบ EIT นี้ให้ผลดีกว่าในแง่ที่ช่วยลดความผันผวนของผลผลิตและเงินเฟ้อจาก shock ประเภทต่าง ๆ เมื่อเปรียบเทียบกับกรณี OIT
นอกจากนี้ ผู้วิจัยยังได้ศึกษาว่าการเปิดทางการค้า (trade openness) ในระดับที่ต่างกันส่งผลต่อการดำเนินนโยบายของธนาคารกลางและการส่งผ่านนโยบายการเงินอย่างไรบ้าง และพบว่า trade openness ที่สูงขึ้น ทำให้ slope ของ Phillips curve ปรับลดลง ขณะที่อัตราดอกเบี้ยนโยบายตอบสนองต่ออัตราเงินเฟ้อมากขึ้น แต่ตอบสนองน้อยลงต่อการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยน
หลังการบรรยาย ผู้เข้าร่วมงานสัมมนาได้แลกเปลี่ยนมุมมองและความคิดเห็นที่น่าสนใจร่วมกันกับนักวิจัย ทั้งในเรื่องของการต่อยอดการวิเคราะห์ไปสู่แนวนโยบายที่ก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อเศรษฐกิจ (optimal policy) ข้อสมมติต่าง ๆ ของแบบจำลอง รวมถึงข้อสังเกตต่อการให้น้ำหนักของ กนง. ต่ออัตราแลกเปลี่ยนและเป้าหมายนโยบายการเงินด้านต่าง ๆ